Στην Επιτροπή Μορφωτικών Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής όπου συζητείται το σχέδιο νόμου για την επαγγελματική εκπαίδευση, μίλησε ο Νίκος Φίλης:
Μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του ΣΕΒ και εν μέρει των μεγαλοξενοδόχων (ΣΕΤΕ) προχωρεί η κυβέρνηση στην ψήφιση του νόμου για την επαγγελματική εκπαίδευση. Απέναντί της έχει τη ΓΣΕΕ, τη ΓΣΕΒΕ, την ΟΛΜΕ, που με τους εκπροσώπους τους στην Επιτροπή χθες, στηλίτευσαν την κυβερνητική επιλογή να εκδιώκονται οι 15χρονοι έφηβοι από τα σχολεία. Αντίθετα είναι και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Αλλά όχι μόνο αυτοί. Ακόμη και ο νυν ΓΓ Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Γ. Βούτσινος, σε άρθρο του το 2013 επέκρινε τον «αδελφό» νόμο Αρβανιτόπουλου:
Η πλειονότητα των αναλυτών διεθνώς υποστηρίζει ότι είναι λάθος η αυστηρή σχεδίαση και η εφαρμογή προγραμμάτων εξειδικευμένων τεχνικών γνώσεων και ικανοτήτων στις μικρές ηλικίες των μαθητών […].
Εξάλλου, η ένταξη στην αγορά εργασίας διευκολύνεται όταν ο νέος σε ηλικία εκπαιδευόμενος παρακολουθεί προγράμματα τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης που προσφέρουν μια ευρύτητα τεχνολογικής και γενικής εκπαίδευσης και όχι εξειδίκευση με τη στενή επαγγελματική έννοια […].
Τι κάνει ο νέος νόμος; Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε. Υποχρεώνει τους δεκαπεντάχρονους μαθητές από την Α’ τάξη του Επαγγελματικού Λυκείου να επιλέξουν τομέα επαγγελματικής εκπαίδευσης και επομένως έναρξη της πορείας τους προς μια επαγγελματική διαδρομή, χωρίς επί πλέον να γνωρίζουν τί άλλο υπάρχει.
Με το νόμο Κεραμέως, υποχρεώνονται στο ίδιο πράγμα τα παιδιά που τελειώνουν το γυμνάσιο, δηλ. ακόμα χειρότερα! Συνεπώς θα πρέπει να δηλώσει ο γενικός γραμματέας, αρχιτέκτονας του νέου νόμου, πότε είχε δίκιο… Τότε ή τώρα;
Δεν είναι δυνατό σε παιδιά 15 ετών, να αφαιρούμε το δικαίωμα να συνεχίσουν τη μόρφωσή τους σε ένα κύκλο γενικής εκπαίδευσης. Αυτή είναι που θα τους προσφέρει το υπόβαθρο να γίνουν σύγχρονοι και δημοκρατικοί πολίτες. Ούτε να τους στερούμε τη δυνατότητα να έχουν μια στέρεη τεχνική εκπαίδευση, πάνω στην οποία θα πατήσει έπειτα η εξειδίκευση αλλά και η δυνατότητα να δείξουν στο μέλλον, ως εργαζόμενοι πια, ότι έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν και να επιμορφωθούν σε έναν διαφορετικό ενδεχομένως τομέα, σε μια οικονομία που αλλάζει ραγδαία.
Αντίθετα, η στενή και εξαρχής εξειδίκευση θα τα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα στην ανεργία και σε αδιέξοδα στη ζωή τους. Ενώ επιπλέον η εξειδίκευση στην οποία στέλνονται ταυτίζεται με απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία. Πρόκειται για επέκταση της ανήλικης εργασίας, σε ένα μεγάλο τμήμα των εφήβων.
Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στα ΕΠΑΛ με τις νέες ρυθμίσεις; Συρρίκνωση ειδικοτήτων, λιγότεροι μαθητές, λιγότεροι καθηγητές, σύντομα λιγότερα ΕΠΑΛ. Την ίδια στιγμή υποβαθμίζονται οι σχολές του ΟΑΕΔ σε «επίπεδο 3», κάτι που παρασύρει αναδρομικά τα πτυχία δεκάδων χιλιάδων αποφοίτων τους και πετάει μια θετική εμπειρία στο καλάθι των σκουπιδιών. Κάνοντας τις σχολές, προφανώς, λιγότερο ελκυστικές.
Στα ΙΕΚ, που επίσης θα συρρικνωθούν αριθμητικά, μπαίνουν δίδακτρα που θα αποδοθούν λέει στους φοιτήσαντες, όταν… αποφοιτήσουν. Μα το θέμα δεν είναι να υποβάλεις τους μαθητές σε υποχρεωτική αποταμίευση! Πρωτάκουστα πράγματα. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά που θα πάνε στα ΙΕΚ δεν έχουν χρήματα για τα δίδακτρα που καλούνται πληρώσουν. Συνεπώς, ή θα μείνουν εκτός ή θα αναζητήσουν φθηνές λύσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Είναι προφανές το αποτέλεσμα αυτών των ρυθμίσεων. Σπρώχνονται τα παιδιά στις ιδιωτικές δομές. Ιδιωτικός τομέας με το ζόρι, όχι επειδή θα βασίζεται στην αριστεία -πόσο ψευδεπίγραφες είναι οι εκφράσεις των κυβερνητικών…- αλλά επειδή θα έχουν συρρικνωθεί και θα έχουν καταστεί λιγότερο προσιτές οι δημόσιες δομές.
Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός της μετριότητας, ταϊσμένος με δημόσιο χρήμα την ώρα που έρχονται τα 1,5 δις € για την κατάρτιση και η νέα γενιά των «ΚΕΚ της αρπαχτής» που ξαναζήσαμε τη δεκ. του ’90. Όλοι γνωρίζουμε πώς στήθηκαν τότε, ποιους στην πραγματικότητα ωφέλησαν και πού κατέληξαν.
Η συνέχεια την Πέμπτη στην Ολομέλεια.
