«Η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι ένα βήμα στη συγκρότηση του αυριανού πανεπιστημίου με όρους μιας νέας δυστοπίας» τονίζει ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης, αναπλ. καθηγητής Θεωρίας & Ιστορίας της Ιστοριογραφίας του ΕΚΠΑ
—
Όσοι, κάποιους μήνες πριν, πολλοί και πολλές συνάδελφοι από όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, αντιταχθήκαμε στη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας αισθανόμαστε σήμερα δυστυχώς δικαιωμένοι. Κι αυτό γιατί, όπως είχαμε φοβηθεί, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η παρουσία της αστυνομίας συνδέεται με μια γενικότερη λογική ελέγχου της πανεπιστημιακής ζωής, η οποία αποτυπώνεται και στο άρθρο 225 του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση.
Προβλέπεται σε αυτό η τοποθέτηση μέσων επιτήρησης «με τη λήψη ή καταγραφή εικόνας και ήχου σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του ΑΕΙ», με την εξαίρεση των πανεπιστημιακών παραδόσεων, των αιθουσών διδασκαλίας, των χώρων εργασίας διδακτικού και διοικητικού προσωπικού. Επομένως, οι κάμερες θα τοποθετηθούν σε χώρους συνάθροισης των φοιτητών, σε προαύλια, κυλικεία, εισόδους κτιρίων κ.λπ.
—
Με λίγα λόγια: παρακολούθηση της φοιτητικής ζωής, καταγραφή και έλεγχος κάθε δραστηριότητας, πέρα και πάνω από την συγκατάθεση όσων την ασκούν. Ποιος θα συγκεντρώνει και θα επεξεργάζεται τα δεδομένα; Μα φυσικά η αστυνομία, χωρίς κανέναν ρόλο του ίδιου του πανεπιστημίου.
Τι νόημα έχει η επιβολή αυτού του ελέγχου, με όρους που παρεμβαίνουν βάναυσα στο κλίμα της εκπαιδευτικής, και δη πανεπιστημιακής, διαδικασίας; Ένας έλεγχος που πιθανότατα θα γεννήσει πολύ περισσότερα επεισόδια από όσα θέλει θεωρητικά να προλάβει; Γενικότερα, τι είναι αυτό που, χρόνια τώρα, στο πλαίσιο μεγάλου μέρους του τηλεοπτικού και κρατικού λόγου, μετατρέπει τα πραγματικά αλλά συγκεκριμένα περιστατικά βίας σε «καθεστώς βίας και ανομίας»; Τι είναι αυτό που δημιουργεί ένα κλίμα ηθικού πανικού για το τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια, αγνοώντας τα επιτεύγματά τους και καλλιεργώντας μια τερατώδη εικόνα;
Είμαι πλέον σίγουρος ότι είναι η επιθυμία κατεδάφισης του δημόσιου πανεπιστημίου, η κατάργηση των δημοκρατικών κατακτήσεων που έχουν συνδεθεί με τη λειτουργία του. Οι όροι με τους οποίους συγκροτείται η πανεπιστημιακή αστυνομία και καθορίζεται το πεδίο δράσης της αποτελούν, όπως δείχνει το νέο νομοσχέδιο, ένα βήμα στη συγκρότηση του αυριανού πανεπιστημίου με όρους μιας νέας δυστοπίας.
Απέναντι σε αυτό, όσοι και όσες νοιαζόμαστε για το πανεπιστήμιο, για τη δουλειά που κάνουμε, για τους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας, δεν μπορούμε παρά να βρεθούμε ενάντιοι.
