Ένα βασικό χαρακτηριστικό των πιο συντηρητικών κυβερνήσεων είναι είναι η ανάδειξη του, δήθεν,διλήμματος ελευθερία ή ασφάλεια, με βασικό αφήγημα ότι αυτά τα δύο δικαιώματα δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Βέβαια αυτό γίνεται γιατί για μια μερίδα του πολιτικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένηςτης κυβερνώσας παράταξης, η ασφάλεια συνεπάγεται αστυνομοκρατία, καταστολή και βία και οι πρακτικές αυτές δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την ιδέα της ελευθερίας.
Σε αυτό το πλαίσιο η ελευθερία ιδεών, λόγου και πεποιθήσεων αμφισβητείται και εν μέρει ποινικοποιείται και στο ελληνικό πανεπιστήμιο με ευθύνη της κυβέρνησης, δίνοντας τη θέση της στον αυταρχισμό που επαίρεται «την ασφάλεια» των φοιτητών και για να αποφευχθεί, χρειάζεται συλλογική εναντίωση μέσα από οργανωμένα κινήματα φοιτητών και πολιτών
Εδώ και τρία χρόνια είναι γνωστές οι καταγγελίες για την εγκληματική δράση στις φοιτητικές εστίες, όσο και αν επιμένει ο αρμόδιος υπουργός να ρίχνει το φταίξιμο στην καραντίνα (!) παραμένει το γεγονός ότι η Αστυνομία δεν έκανε τίποτα, εκτός βέβαια, αν δεχτούμε ότι η όποια εγκληματική ομάδα ήταν σε καθεστώς τηλεργασίας…
Βέβαια, οι φοιτητικές εστίες δεν υπάγονται στα πανεπιστήμια, δεν διέπονται από κανένα καθεστώς ασύλου, αλλά υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας και συγκεκριμένα στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ στο οποίο πρόεδρος είναι ο πρώην πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και υπάρχουν ήδη καταγγελίες για απευθείας αναθέσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ τον μήνα για υπηρεσίες φύλαξης, ενώ την ίδια στιγμή οι φοιτητικές εστίες είναι πεδίο δράσης κακοποιών. Δεν είναι πολλά χρόνια που ήμασταν κι εμείς φοιτητές και θυμόμαστε τις παρεμβάσεις για να δοθούν οι λέσχες σίτισης σε ιδιώτες και να έρθουν με το άρθρο 16 τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ενώ ακολούθησαν οι απολύσεις φυλάκων και διοικητικών υπαλλήλων με υπουργό τον κ. Μητσοτάκη μέχρι τη σημερινή κυβέρνηση που απαξιώνει εντελώς τα Πανεπιστήμια προς όφελος μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων του κλάδου.
Ζήσαμε όμως και το εξής παράλογο το τελευταίο διάστημα. Έξι διμοιρίες των ΜΑΤ να συνοδεύουν έξι μέλη της λεγόμενης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, με μόνο προφανή στόχο να προκαλέσουν και να δημιουργήσουν σκηνικό έντασης και να προαγάγουν το επιχείρημα για «βία και ανομία» στα Πανεπιστήμια. Όμως και σε πιο πρακτικό επίπεδο, για ποια ασφάλεια μιλάμε όταν υπάρχουν φοιτητές και φοιτήτριες που λένε ότι δεν δικαιολογείται από τα όποια περιστατικά ανομίας να κάνουν την εμφάνισή τους πάνοπλοι αστυνομικοί και τεθωρακισμένα οχήματα της Αστυνομίας μέσα στις εγκαταστάσεις και ότι αισθάνονται ανασφάλεια και φόβο.
Εκτός αν η κυβέρνηση αποφάσισε να απαντήσει το γνωστό φιλοσοφικό ερώτημα «ποιος μας προστατεύει από τους προστάτες», γεγονός που σαρκάζει άλλωστε και σχετικό δημοσίευμα του γαλλικού Τύπου το οποίο αναφερόμενο στην ουσία και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιχειρήσει η κυβέρνηση να εφαρμόσει το θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, κάνει λόγο για «σουρεαλισμό».
Παρά τα όσα αναφέρονται στον δημόσιο διάλογο για εφαρμογή παρόμοιων πρακτικών σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η αλήθεια είναι ότι μόνο στην Τουρκία του Ερντογάν έχει βρει πρόσφορο έδαφος να εφαρμοστεί παρόμοιο μέτρο. Στη χώρα δηλαδή όπου βρίσκονται εδώ και μήνες φυλακισμένοι δικαστικοί, βουλευτές, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι επειδή αντιστάθηκαν ή διαφώνησαν με το καθεστώς.
Δυστυχώς πληθαίνουν τα κοινωνικά ζητήματα στα οποία η κυβέρνηση βάζει τον πήχη πολυ χαμηλά και συγκρίνεται με χώρες όπως η Τουρκία ή η Ουγγαρία. Παρακολουθήσεις και επισυνδέσεις, επαναπροωθήσεις και Προσφυγικό, γυναικοκτονίες και έμφυλη βία, πανεπιστημιακή αστυνομία… και η λίστα θα συνεχίζει να μακραίνει. Γιατί σε τελική ανάλυση όταν ξηλώνονται τα δικαιώματα και δεν αναπτύσσεται αντίδραση, πάντα ακολουθεί η κοινωνική πλειοψηφία που δεν θα μείνει ανέπαφη.
—
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
