Ο Παύλος Χαραμής, εκπαιδευτικός και πρώην αντιπρόεδρος του ΙΕΠ, για τον αρνητικό αντίκτυπο της πανδημίας στην εκπαιδευτική διαδικασία και την έκθεση της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια & Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ), η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα και αναλώνεται αποκλειστικά στην επιλογή Στελεχών της Εκπαίδευσης
Τα εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου, μαζί και το ελληνικό, συγκλονίζονται τους τελευταίους μήνες από την πανδημία Covid-19, το δεύτερο κύμα της οποίας, ανάμεσα στα άλλα δεινά, ισοπεδώνει απροσδόκητα τις παραδοσιακές παιδαγωγικές πρακτικές, αυξάνει ασύμμετρα την αγραμματοσύνη και επιτείνει απροσμέτρητα την εκπαιδευτική ανισότητα.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς εύλογα το σύνολο του κρατικού μηχανισμού να επικεντρωθεί στην άμεση αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας σε μια ύστατη προσπάθεια να περισωθεί ό,τι είναι δυνατό σε συνθήκες έσχατης υποβάθμισης του κοινωνικού κράτους.
Ειδικά στην εκπαίδευση, καθώς ήδη από τον Μάρτιο τα σχολεία υπολειτουργούν και η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης έχει καταρρακωθεί στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν εν μέσω της πανδημίας, θα ανέμενε κανείς μια ανεξάρτητη αρχή όπως η ΑΔΙΠΠΔΕ, ταγμένη στο έργο της διασφάλισης και αναβάθμισής της, να πρωταγωνιστήσει σε μια προσπάθεια ανάδειξης των κινδύνων αυτής της ζοφερής περιόδου και άμεσης αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών, κυρίως για τα πιο κατατρεγμένα παιδιά. Και αντ’ αυτού τι παρατηρούμε; Η Έκθεση του τρέχοντος έτους (2020) είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στο ζήτημα της επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης.
▸ εδώ η έκθεση της ΑΔΙΠΠΔΕ για το 2020
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα κριτήρια και οι διαδικασίες επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης, όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της Έκθεσης (σελ. 11), αποτελούν αντικείμενο έντονου ενδιαφέροντος για τους εκπαιδευτικούς, τους αρμόδιους φορείς και για τους ειδικούς επιστήμονες, δεδομένου του ρόλου που τα στελέχη διαδραματίζουν στην προώθηση των σκοπών της εκπαίδευσης. Χρειάζεται όμως και μια αίσθηση του μέτρου, μια στοιχειώδης έστω αποτίμηση του επείγοντος. Και όταν οι κίνδυνοι της αγραμματοσύνης εμφανίζονται τόσο απειλητικοί, τουλάχιστον για κάποιες ομάδες παιδιών, το επείγον σε καμιά περίπτωση δεν είναι η επιλογή των στελεχών.
Ίσως δεν θα ήταν τόσο ενοχλητική αυτή η παράδοξη προτεραιοποίηση, αν δεν παρατηρούσαμε ότι κάτι ανάλογο χαρακτηρίζει το σύνολο της πολιτικής που ακολουθεί η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, που υποθέτουμε ότι παρέσυρε και την ανεξάρτητη αρχή.
Ενώ οι πάντες στην εκπαιδευτική κοινότητα συζητούν για τα προβλήματα της εφαρμοζόμενης τηλεκπαίδευσης και την πασιφανή αδυναμία του κρατικού μηχανισμού, από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας προωθούνται θέματα όπως τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία και οι διαδικασίες εκλογής των αιρετών εκπαιδευτικών στα υπηρεσιακά συμβούλια.
Ενώ οι βασικοί πυλώνες της μαθησιακής διαδικασίας κλονίζονται από την πανδημία, οι ταγοί της εκπαίδευσης προωθούν μέτρα που καθιστούν πιο αυστηρή την αξιολόγηση και πιο δύσκολη την προαγωγή και την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Είναι σημαντικό να σέβεται κανείς έναν αρχικό προγραμματισμό. Είναι όμως ακόμα πιο σημαντικό να έχει τη σοφία να τον αλλάζει όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν. Και αυτό ισχύει πρώτα και κυρίως για την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
